Co sprawia, że chcemy nauczać i uczyć się języka obcego?

RELACJA

Justyna: To, co dzieje się między dwojgiem ludzi ( uczniem i nauczycielem) determinuje wszystko, czyli efektywność, satysfakcję, sukces. Jest kilka składników tej pozytywnej alchemii pomiędzy ludźmi, ale wg mnie najważniejszymi są: empatia, sympatia, zaufanie i komfort.

Monika*:  Zgadzam się i dodam tylko, ze wszystkie te składniki wypływają z altruizmu niezbędnego w tym zawodzie, a co za tym idzie ze słynnej inteligencji emocjonalnej. Jak powiedział w swoim ostatnim wywiadzie Gustaw Holoubek „wole być inteligentny niż intelektualny”…

CEL

Justyna: Kiedyś moim uczniem był lekarz okrutnie zapracowany  w wieku bardzo dojrzałym.  Chciał w 3 m-ce nauczyć się angielskiego tak, aby skorzystać z wyjazdu za granicę, tj. samodzielnie komunikować się, uczestniczyć w wycieczce z obcokrajowcami i samodzielnie podróżować. To był cel! To było wyzwanie! A jaki potem był sukces!!!Dlatego myślę sobie, że nauczyciel  powinien w pełni identyfikować się z celem ucznia. To musi być wspólny cel wypełniony zaangażowaniem obu stron.

Monika:  Jeden warunek: ten cel musi być realistyczny, aby uniknąć rozczarowań.

MOTYWACJA

Justyna: Nie chcę motywować uczniów. Chcę aby byli zmotywowani.

Monika:  Zwykle bywa tak, ze dorośli już są zmotywowani i mają określony cel (język obcy potrzebny w pracy lub do podróży itp.), ale nastolatki i dzieci należy motywować, ponieważ bardzo rzadko  traktują naukę języka jako priorytet,  jako coś swojego. Często z winy szkoły niestety, która  potrafi skutecznie zniechęcić zamiast zmotywować (przynajmniej we Włoszech) .  Przykład motywacji: małe dzieci  (nastolatki czasem też) nie powinny być bezpośrednio poprawiane kiedy próbują coś powiedzieć w obcym języku, ponieważ bardzo szybko się zniechęcają.  Wystarczy powtórzyć to samo zdanie ale poprawnie np. w formie pytania wtedy szybko „wchłoną” poprawna formę  i zrobią postępy  🙂

INDYWIDUALIZM

Justyna: Nie ma jednego programu, uniwersalnego podręcznika, prawda?

Monika: Dużo improwizuję jeśli chodzi o sam przebieg lekcji (zawsze może wyskoczyć jakaś śmieszna sytuacja lub gra słowna i śmiech gwarantowany). Natomiast dobór materiału jest juz dość precyzyjny; w końcu o czymś ten uczeń musi mówić, prawda? Dostosowuje materiał do indywidualnych potrzeb i robię im tez test na multiple intelligence pana profesora Howarda Gardnera i wychodzi kto w czym jest najmocniejszy (zdziwiłabyś się ale istnieją nastolatki, które z inteligencja muzyczna są na bakier, wiec nie ma sensu robić z nimi np. piosenek po angielsku, wręcz mówią mi wprost, że  tego nie lubią). Mam uczennicę w klasie maturalnej, która jest bardzo dobra ze słownictwa, gramatyki itd., ale nie cierpi speaking, bo po prostu taki ma charakter. Takie osoby trzeba chwalić za każde poprawne i sensowne zdania, a wtedy dostają skrzydeł .Przypomniał mi sie chłopak lat 14 (niezbyt rozmowny), który zamiast powiedzieć “I don’t like emoticons” powiedział “I don’t like emotions” (plus poważna mina) i padłam!  Więc wyszeptałam mu (z odpowiednia miną) “you’re scaryyyy” a ten sie popłakał ze śmiechu 🙂 Od tej pory zrobił się z niego gadulec, nawet rzuca jakieś kawałki ,żeby sie pośmiać.

 

FUN

Monika: To nie moja wina, ze mam naturę Ireny Kwiatkowskiej zmieszanej z Bielicka plus odrobina British humour 😉  takie geny moja droga 😀  Swoja droga całkiem niedawno czytałam poważny artykuł naukowy o humorystycznym nauczaniu języków, wiec ktoś jednak zauważył to co ja, ze rozbawiony człowiek to zmotywowany człowiek i krew mu lepiej w mózgu krąży, a co za tym idzie nauka idzie gładko 🙂  W uczeniu sie nowego języka wracamy trochę do dzieciństwa a dzieci…kochają sie śmiać! 😀

Justyna: Czyli do Ciebie trzeba chodzić na lekcje w pampersie:)))

 

*Monikę znam od wielu lat i zawsze była ode mnie lepsza w języku angielskim i śpiewaniu:).To nauczyciel języka angielskiego, który łączy ogromna wiedzę z pasją i radością nauczania.  Profil Moniki na GoldenLine.

Wszelkie prawa zastrzeżone dla justynaniebieszczanska.com © 2017 - 2023